Uczniowie Konfucjusza
Rozważania (Dialogi konfucjańskie)
tłum. Jarek Zawadzki
CreateSpace, 2012
Konfucjusz i jego uczniowie
Rozważania 《論語》 (Lún Yǔ) to zbiór maksym Konfucjusza (551-479 p.n.e.) lub jego uczniów oraz zapis niektórych rozmów między nimi. Niniejsza publikacja to przekład dramaturgiczny wierszem, czyli tak naprawdę adaptacja sceniczna. Oryginał nie jest pisany wierszem. Forma niniejszego przekładu jest tylko moim pomysłem; treść natomiast jest jak najbardziej oryginalna 🙂
3. Kto osiem rzędów 《八佾第三》
3.1 孔子謂季氏：「八佾舞於庭，是可忍也，孰不可忍也？」
KONFUCJUSZ (mówiąc o JI HUANie.)
Kto osiem rzędów ma w domu tancerzy,
Przez co się władcy swemu przeniewierzy,
A my zdzierżymy to, choć to rzecz zdrożna,
Jakichże spraw nam wtedy znieść nie można?
3.2 三家者以『雍』徹。子曰：「『相維辟公，天子穆穆』，奚取於三家之堂？」
KONFUCJUSZ (słysząc, że trzy rodziny śpiewają „W harmonii i zgodzie” podczas uprzątania ołtarza.)
„Wzniosły Syn Niebios a przy nim książęta”
Co w tych trzech domach ta pieśń robi święta?
3.3 子曰：「人而不仁，如禮何？人而不仁，如樂何？」
KONFUCJUSZ
Gdy kto nie posiadł jeszcze życzliwości,
Na próżno grzeczność w jego sercu gości.
Gdy kto nie posiadł jeszcze życzliwości,
Muzyka próżno w duszy miejsce mości.
3.4 林放問禮之本。子曰：「大哉問！禮，與其奢也， 寧儉；喪，與其易也，寧戚。」
(LIN FANG pyta o podstawę kurtuazji.)
KONFUCJUSZ
Dobre pytanie! Lepszy od przepychu
Skromny obyczaj spełniony po cichu.
10. W rodzinnej wiosce 《鄉黨第十》
10.1 孔子於鄉黨，恂恂如也，似不能言者。其在宗廟朝廷，便便言，唯謹爾。
(W rodzinnej wiosce KONFUCJUSZ jest układny i pokorny, jakby nie potrafił mówić; a w świątyni i na Dworze wyraża się jasno choć ostrożnie.)
10.2 朝，與下大夫言，侃侃如也；與上大夫言，誾誾如也。君在，踧踖如也。與與如也。
(Kiedy przebywa na Dworze, do urzędników niższej rangi odnosi się uprzejmie; do urzędników wyższej rangi odnosi się z szacunkiem. W obecności władcy okazuje żarliwe uwielbienie. Postępuję adekwatnie.)
10.3 君召使擯，色勃如也，足躩如也。揖所與立，左右手。衣前後，襜如也。趨進，翼如也。賓退，必復命曰：「賓不顧矣。」
(Władca wzywa go do siebie i zleca mu, by się udał na przywitanie wysłanników gościa; wyraz jego twarzy zmienia się, a krok staje się żwawszy. Pozdrawia wszystkich na lewo i prawo. Jego strój tak z przodu jak i z tyłu jest odpowiednio zadbany. Wchodzi krokiem energicznym, niczym uskrzydlony.)
KONFUCJUSZ (do władcy, po odjeździe gościa.)
Owo poselstwo zostało skończone.
Gość już odjechać raczył w swoją stronę.